خدا را با که اين بازی توان کرد

دل از من برد و روی از من نــهان کرد	خدا را با که اين بازی توان کرد
شــــــب تنهاييم در قصـــــــــــد جان بود	خيــــالش لطف‌های بی‌کران کرد
چرا چون لاله خونـــــــــــــين دل نباشم	که با ما نـرگس او سرگران کرد
که را گويم که با اين درد جـــــــان سوز	طبيبم قصــــــــد جان ناتوان کرد
بدان سان سوخت چون شمعم که بر من	صراحی گريه و بربط فغان کرد
صبا گر چاره داری وقــــت وقت است	که درد اشتياقم قصـــــد جان کرد
ميــــــــــــان مـهـربانان کــی توان گفت	که يار ما چنين گفت و چنان کرد
عدو با جـــان حافـــــــــــــظ آن نکردی	که تيــــــر چشم آن ابروکمان کرد