نمیدونم حافظ چی میخواد بگه ، یه چیزی میخواد بگه ولی لقمه رو میچرخونه !!!!
خـیــز ؛ تـا از در مـیـخـانـه گشادی طـلـبـیـم
بـه ره دوست نـشیـنـیـم و مـرادی طـلـبـیـم
زاد راه حـَـــــرَم وصــل نـــداریـــــم مـگــــــــر
بـه گــدایی ز در مـیـکــــــده زادی طـلـبـیــم
اشـک آلـــودهی مـا گـر چـه روان ست ولـی
بـه رسالـت سـوی او پـاک نـهـادی طـلـبـیـم
لــذّت داغ غـمــــت بـر دل مـا بـاد حــــــــرام
اگـر از جـور غـم عـشـق تـــو دادی طـلـبـیـم
نـقـطـهی خـال تـو بـر لــــوح بـصـر نـتـْـوان زد
مـگـر از مـردمـــــــک دیـده مـدادی طـلـبـیـم
عشوهای از لب شیـریـن تـو دل خواست بهجان
بـه شکر خنـده لبت گفـت : مـَزادی طـلـبـیـم
تـا بـُـوَد نـسـخـهی عـطــری دل سـودا زده را
از خـــــط غـالـیــهسـای تـو سـوادی طـلـبـیـم
چـون غـمـت را نـتـوان یـافت مـگـر در دل شـاد
مـا بـه امـّیـد غـمـت خـاطـــر شـادی طـلـبـیـم
بـر در مـدرسـه تـا چـنـد نـشیـنـی ؟ حـافــظ !
خـیــز ؛ تـا از در مـیـخـانــه گـشــادی طـلـبـیـم
خـیــز ؛ تـا از در مـیـخـانـه گشادی طـلـبـیـم
بـه ره دوست نـشیـنـیـم و مـرادی طـلـبـیـم
زاد راه حـَـــــرَم وصــل نـــداریـــــم مـگــــــــر
بـه گــدایی ز در مـیـکــــــده زادی طـلـبـیــم
اشـک آلـــودهی مـا گـر چـه روان ست ولـی
بـه رسالـت سـوی او پـاک نـهـادی طـلـبـیـم
لــذّت داغ غـمــــت بـر دل مـا بـاد حــــــــرام
اگـر از جـور غـم عـشـق تـــو دادی طـلـبـیـم
نـقـطـهی خـال تـو بـر لــــوح بـصـر نـتـْـوان زد
مـگـر از مـردمـــــــک دیـده مـدادی طـلـبـیـم
عشوهای از لب شیـریـن تـو دل خواست بهجان
بـه شکر خنـده لبت گفـت : مـَزادی طـلـبـیـم
تـا بـُـوَد نـسـخـهی عـطــری دل سـودا زده را
از خـــــط غـالـیــهسـای تـو سـوادی طـلـبـیـم
چـون غـمـت را نـتـوان یـافت مـگـر در دل شـاد
مـا بـه امـّیـد غـمـت خـاطـــر شـادی طـلـبـیـم
بـر در مـدرسـه تـا چـنـد نـشیـنـی ؟ حـافــظ !
خـیــز ؛ تـا از در مـیـخـانــه گـشــادی طـلـبـیـم