عمريست تا من در طلب هر روز گامی می‌زنم                      دست شفاعت هر زمان در نيک نامی می‌زنم

بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود                            دامی به راهی می‌نهم مرغی به دامی می‌زنم

اورنگ کو گلچهر کو نقش وفـــا و مـهر کو                         حالی من اندر عاشقی داو تمامـــــــــی می‌زنم

تا بو که يابم آگهی از سايه سرو ســـــــهی                           گلبانگ عشق از هر طرف بر خوش خرامی می‌زنم

هر چند کان آرام دل دانــــم نبخشد کام دل                             نقش خيالی می‌کشــــــــــــــــم فال دوامی می‌زنم

دانم سر آرد غصه را رنگين برآرد قصه را                        اين آه خون افشان که من هر صبح و شامی می‌زنم

با آن که از وی غايبم و از می چو حافظ تايبم                    در مجلس روحانيان گه گاه جامـــــــــــــی می‌زنم